Η είδηση μου φάνηκε μία από τις πιο μακάβριες των τελευταίων μηνών, αλλά πέρασε στα ψηλά, πριν κανένα μήνα περίπου. Ιδιαίτερα σημαντικός χαρακτηρισμός, αν αναλογιστεί κανείς τι έχει μεσολαβήσει τόσον καιρό. Το γεγονός λοιπόν προήλθε από το ...βαρυσήμαντο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, το οποίο όλη η Ελλάδα θαρρώ πως παρακολούθησε με κομμένη την ανάσα. Γιατί τίποτα δεν συναρπάζει περισσότερο τον μέσο Έλληνα από την επίστροφή του Κώστα Σκανδαλίδη η την διαμάχη μεταξύ "Βενιζελικών" και "Παπανδρεϊκών"...Ναι μάλιστα "Παπανδρεϊκοί". Υπάρχουν ακόμα, ζουν ανάμεσα μας. Μάλιστα ο ΓΑΠ αποθεώθηκε από την πλειοψηφία των συνέδρων. "Νάτος, νάτος ο πρωθυπουργός" ακουγόταν ως κύριο σύνθημα με τη συνοδεία ταμπούρλων από την ΝΕΟΛΑΙΑ του κόμματος! Κι αυτό ακριβώς είναι το θλιβερό γεγονός : άνθρωποι νέοι, με φαινομενικά καινούριες, αμόλυντες αντιλήψεις να υποδέχονται σαν ήρωα έναν εκ των δήμιων της σημερινής ελληνικής κοινωνίας. Δεν παριστάνω τον ειδήμονα στα πολιτικά δρώμενα, αλλά όταν κάποιος είναι "ένοχος εσχάτης προδοσίας" για ένα μεγάλο μέρος του ελληνικού λαού, μάλλον κάτι δεν έκανε σωστά κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησης του. Προφανώς όμως μία Ελλάδα με ηγέτη τον κάθε Παπανδρέου είναι το ιδανικό μέρος για να ζήσει ένας π.χ. 22άρης , που προσπαθεί να "ανοίξει τα φτερά του" και να βρει μία κανονική δουλειά (από αυτές με μισθό). Να γίνει ο ένας στους τρεις δηλαδή, αφού η ανεργία φτάνει πλέον το 60% στους κάτω των 25. Είναι λοιπόν ηλίθια τα μέλη της νεολαίας του ΠΑΣΟΚ; Άβουλα; Σαφώς και όχι. Άλλωστε ούτε ο Γιωργάκης ήταν...
Στο μεταξύ, στη χώρα μας ζει και μία "άλλη" νεολαία. Άνθρωποι που βλέπουν το μέλλον τους να πλησιάζει και φοβούνται. Σε προσωπικές συνομιλίες με φίλους ολοένα και περισσότερο ακούγονται οι ίδιες κουβέντες. "Θα τελειώσω τη σχολή και θα φύγω έξω", "Θα φύγω Erasmus και θα μείνω εκεί" κ.α. Ανησυχητικά συχνά πλέον. Το κύμα μετανάστευσης έχει ήδη αρχίσει, αλλά περνάει "στα ψιλά". Άνθρωποι με όνειρα,με πτυχία, με φιλοδοξίες και όρεξη για δουλειά θα ξενιτευτούν στην παραγωγικότερη περίοδο της ζωής τους. Ίσως και για πάντα. Τους θαυμάζω, δεν νομίζω ότι μπορώ να τους ακολουθήσω. Χαρακτηριστικό παράδειγμα των τάσεων φυγής, είναι η στάση της Ελληνίδας μάνας. "Φύγε αγόρι μου έξω να ζήσεις" λέει το υπερπροστατευτικότερο πλάσμα στον κόσμο. Πράγματι, αυτή φαντάζει η μοναδική διέξοδος. Εξάλλου η Ελλάδα δεν τους χρειάζεται στην προσπάθεια αναδόμησης της. Σωτήρες έχουμε...
Κι εδώ ποιος θα μείνει; Οι οπαδοί του Παπανδρέου φυσικά, παρέα με τους νοσταλγούς του άλλου Γιωργάκη, του Παπαδόπουλου. Υπέροχα θα περνάμε, προσπαθώντας να ανακαλύψουμε πόσο βαθιά βρίσκεται ο απόλυτος πάτος του βαρελιού. Κάθε τόσο, ίσως να διαβάζουμε και για κάποιον συμπατριώτη μας που διακρίνεται κι επιβραβεύεται στο εξωτερικό. Μαντέψτε σε ποια "κατηγορία" νεολαίας θα ανήκει...
Να φύγουν αυτοί, όχι εμείς.
Υ.Γ. Πραγματικά θλιβερή η προσπάθεια μεγαλοδημοσιογράφων να αναστήσουν πολιτικές προσωπικότητες που από καιρό έχουν "πεθάνει". Τα εργαλεία τους είναι η απουσία αντιλόγου και οι "στημένες" ερωτήσεις. Μήπως και γίνει η "Ανατροπή"...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου