FOOTBALL STORIES: Η πεπατημένη του Φέργκιουσον (μέρος 2ο)

H συνέχεια του αφιερώματος που αναλύει την τακτική του Φέργκιουσον να δώσει τα κλειδιά της ομάδας σε 2 μεγάλα φορ, κάτι που συνέβαινε συχνά παλιότερα.Εδώ μπορείτε να βρείτε το 1ο μέρος

1980’s: Μια ζηλευτή δεκαετία για διάφορους λόγους. Τα πρωταθλήματα ήταν πιο αμφίρροπα από ποτέ. Ο τίτλος μπορούσε να καταλήξει σε οποιαδήποτε ομάδα, χωρίς να ανήκει αυτή αναγκαστικά, στα μεγαθήρια της εκάστοτε χώρας.Είτε τη λέγαν Έβερτον,Νότιγχαμ(στα τέλη του 70 κυρίως) Άστον Βίλα,Μπιλμπάο,Σοσιεδάδ,Ουντινέζε,Βερόνα,Νάπολι,Στουτγάρδη, Βέρντερ είτε…Λάρισα,ΠΑΟΚ. Παράλληλα, ενώ οι χώροι στην άμυνα γίνονταν πιο κλειστοί, τα ντουέτα δεν έλειψαν. Μόνο που η πλειοψηφία τους, ήταν απόρροια, των εμπνεύσεων των μεγάλων 10ριών που δέσποζαν αυτή τη περίοδο.Του Ζίκο,του Πλατινί,του Κίγκαν,του Σούστερ και φυσικά του Ντιέγκο Μαραντόνα. Η λίστα με παίκτες που συνδυάστηκαν με τους παραπάνω περιέχει τους Βίρντις,Ρόσι, Ρεπ,Μπριάσκι,Λάριος, Άρμστρονγκ,Χρούμπες,Κουίνι,Βαλντάνο,Καρέκα και δε σταματά. Βέβαια, υπήρχαν και οι ομάδες που προτίμησαν να μην επενδύσουν σε ένα επιτελικό μέσο, αλλά σε δύο κλασικούς φουνταριστούς. Πρώτη και καλύτερη η Ρεάλ Μαδρίτης. Η ‘βασίλισσα’ επέστρεψε στο προσκήνιο τόσο με τις εγχώριες κατακτήσεις της, αλλά και με τα 2 Κύπελλα Ουέφα που κέρδισε τη διετία 1985-86. Παρουσίασε ξανά ένα από τα πιο φονικά επιθετικά δίδυμα όλων των εποχών,τους Ούγκο Σάντσες-Εμίλιο Μπουτραγκένιο. Για 7 χρόνια οι δυο τους σκόραραν  αλλεπάλληλα γκολ, με αποκορύφωμα τη σεζόν 89-90 όπου πέτυχαν μαζί 48 γκολ στο πρωτάθλημα, αλλά και τη προηγούμενη χρονιά  όπου πέτυχαν 42 στο πρωτάθλημα και 9 στο Κύπελλο Πρωταθλητριών.Στην Αγγλία κλασσικά πλέον ύπηρξαν αποτελεσματικά δίδυμα. Κυριότεροι ήταν, αρχικά οι Τζον Γουάρκ και Άλαν Μπραζίλ της Ίπσουϊτς. Πολλά τα τέρματα που σημειώσανε και οι 2, περάσαν τα 40 την περίοδο 81-82, μέχρι ο Γουάρκ να φύγει με μεταγραφή το 1983.Ακόμα, εξίσου σημαντικοί ήταν οι Γκάρυ Σόου-Πήτερ Γουϊθε της Άστον Βίλλα, την οποία οδήγησαν ως την κορυφή της Ευρώπης το 1982.Όσον αφορά τη Γερμανία με εξαίρεση τους Λιτμπάρσκι-Άλοφς και Ρουμενίγκε-Ντίτερ Χένες , λίγα ήταν τα επιθετικά δίδυμα που πρωταγωνίστησαν τη δεκαετία αυτή. Αυτό οφειλόταν στο γενός πως οι περισσότεροι παίκτες που διακρίνονταν τότε, έπαιρναν απευθείας μεταγραφή για το εξωτερικό(ο Ρουμενίγκε στην Ίντερ,ο Άλλοφς στη Μαρσέιγ,ο Λιτμάρσκι στην Παρί Fc). Τέλος στην Ιταλία, το κορυφαίο πρωτάθλημα της εποχής, δεν μπορεί να διακριθεί κάποιο δίδυμο,καθώς οι Σταρ ήταν πολλοί και κάθε χρονιά φρόντιζε ένας από αυτούς να επισκιάζει τους υπόλοιπους. 

Μονάχα οι Ολλανδοί, Βαν Μπάστεν-Γκούλιτ της Χρυσής Μίλαν, του 1988 κι έπειτα, διακρίνονται.Οι δυο τους πρώτα οδήγησαν την Ολλανδία στον πρώτο και μοναδικό τίτλο της στο Euro88, έπειτα πήραν αμφότεροι μεταγραφή για τη Μίλαν, όπου και συνυπήρξαν στην επίθεση της, μέχρι ο 'τρελοκοτσιδάς' Γκούλιτ να αρχίσει να οπισθοχωρεί ολοένα και περισσότερο στον σχηματισμό της ομάδας.

1990’s: Πιο ξεκάθαρα τα πράγματα για αυτή τη δεκαετία, μιας και τα τεχνολογικά μέσα ήταν περισσότερα κι η στατιστική ανθούσε.Οι ασίστ ήταν κι αυτές πλέον σημαντικό στατιστικό στοιχείο. Παράλληλα ο κυρίαρχος σχηματισμός της εποχής, 3-5-2, έδωσε την ευκαιρία στα δίδυμα επιθετικών να εκτοξευτούν. Την αρχή έκαναν, κι από τα τα τέλη του 80 μάλιστα, οι Μαντσίνι-Βιάλι. Κατάφεραν να κάνουν πρωταθλήτρια την άσημη Σαμπντόρια,ενώ αν δεν ήταν κι ο Κούμαν με την οβίδα του στον τελικό του 1992, θα μπορούσαν να τη στέψουν μέχρι και πρωταθλήτρια Ευρώπης. Αλλά και στην εθνική είχαν καλή συμμετοχή εκείνο το διάστημα.Κάτι αντίστοιχο μοιάζει να γίνεται λίγα χρόνια αργότερα με τους Ντελ Πιέρο-Ιντζάγκι, όπου τη σεζόν 1997-1998, οδηγούν τη Γιούβε στον τίτλο, σκοράρουν ακατάπαυστα με την εθνική, αλλά ο τραυματισμός του πρώτου κι η αποχώρηση του δεύτερου, τέσσερα χρόνια μετά, μας στέρησαν κι άλλες παραστάσεις από αυτό το δίδυμο. Απο τη μεριά της, η Ρεάλ Μαδρίτης,  μετά από διάφορους πειραματισμούς κατέληξε στο δίδυμο Ραούλ-Μοριέντες. Κι όχι άδικα. Χάρη σε αυτούς τους παίκτες κατέκτησε μετά από 33 χρόνια το Champions League του 1998, επανέλαβε την επιτυχία της 2 χρόνια αργότερα και εδραιώθηκε στη θέση της βασίλισσας.Το ντουέτο αυτό θα πρωταγωνιστήσει και στης πορείες της εθνικής, σε όλες τις διοργανώσεις, από το Μουντιάλ του ‘98 μέχρι και το Euro2004. Οι αγγλικές ομάδες τη δεκαετία αυτή προσπαθούσαν να βρουν το ρυθμό τους, καθώς ο 5ετής αποκλεισμός τους από τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις τους έκοψε τη φόρα των 80’ς. Και κάπως έτσι, φτάνουμε στο έτος 1999.Ο Σερ Άλεξ, 13 χρόνια μετά την ανάληψη της τεχνικής ηγεσίας της Μάνστεστερ Γιουνάιτεντ, θα καταφέρει κάτι εξωπραγματικό. Με επιθετική αιμχή τους Γιορκ-Κόουλ, θα φτάσει στην κατάκτηση του Τρεμπλ, το πρώτο για ομάδα από τα 5 κορυφαία πρωταθλήματα , έχοντας μόνο 3 ήττες σε όλες τις διοργανώσεις(4 αν μετρήσουμε και την ήττα-αποκλεισμό στο αδιάφορο Λιγκ Καπ).Στη Γερμανία και τη Γαλλία οι ρυθμοί σκοραρίσματος είχαν πέσει, καθώς μετά την υπόθεση Μπόσμαν, οι μεταγραφές είχαν υπερπολλαπλασιαστεί και οι παίκτες δεν παρέμεναν για περισσότερες από 2 σεζόν στην ίδια ομάδα. Μονάχα οι Κίρστεν-Πάολο Σέρτζιο της Λεβερκούζεν και οι Κλίνσμαν-Τζόρκαεφ της Μονακό  ξεχωρίζουν, στα αντίστοιχα πρωταθλήματα.Οι δύο τελευταίοι μάλιστα, έμεναν πάντα στη σκιά του Παπέν,ο οποίος κάθε χρονιά 'διάλεγε' και διαφορετικό παρτνέρ στην πολύ δυνατή Μαρσέιγ εκείνης της εποχής(Καντονά,Φραντσέσκολι,Γουεά,Αμπεντί Πελέ),πριν πάει στη Μίλαν και συνεργαστεί με τον Φαν Μπάστεν. Ολοκληρώνοντας για τη τελευταία δεκαετία της χιλιετίας,επικεντρωμένοι σε εθνικό επίπεδο, μια χώρα παρουσίασε 2 απίστευτα δίδυμα, χορεύοντας μας όλους σε ρυθμούς ‘σάμπα’.Είναι η Βραζιλία που με οδηγούς τους Μπεμπέτο-Ρομάριο κι αργότερα τους Ριβάλντο-Ρονάλντο,για 13 χρόνια πρωταγωνίστησε σχεδόν σε όλους τους τελικούς των εθνικών διοργανώσεων.Οι δύο πρώτοι μετά την κατάκτηση του Κόπα Αμέρικα 89,και 2 ακόμη χαμένους τελικούς στην ίδια διοργάνωση, έφεραν τη Βραζλία στην κορυφή του κόσμου στα αμερικανικά γήπεδα, το 1994. Έπειτα ανέλαβαν δράση οι Ρονάλντο-Ριβάλντο.Το ‘Φαινόμενο’ έγινε γνωστός συνθέτοντας ένα εκπληκτικό δίδυμο με τον Λουκ Νίλις στην Αϊντχόφεν. Τον έχει χαρακτηρίσει μάλιστα ως τον καλύτερο παρτενέρ του.Ο ‘Ρίμπο’, αποτέλεσε τον κύριο εκφραστή της Μπαρτσελόνα, στη μετά Ρομάριο-Στόιτσκοφ εποχής, ένα δίδυμο που έλαμψε μονάχα για 2 χρόνια. Έτσι λοιπόν, οι 2 κορυφαίοι Βραζιλιάνοι, αφού κατακτήσουν τα πάντα το 1997(Copa America και Confederations) θα πάνε στη Γαλλία το 98 για να φτάσουν με ιλιγγιώδη ταχύτητα στον τελικό, όπου κι έχασαν με 3-0 από τους διοργανωτές, έπειτα από τα μυστήρια γεγονότα της παραμονής του τελικού με πρωταγωνιστή τον Ρονάλντο.

Η ήττα αυτή τους πείσμωσε.Το 1999 θα ξανακατακτήσουν το Κόπα Αμέρικα πετυχαίνοντας μαζί 10 γκολ.Ο τραυματισμός του ‘Ρο’ θα φρενάρει την ξέφρενη πορεία της Βραζιλίας. Με την επάνοδό του όμως, 2 χρόνια αργότερα, στα γήπεδα της Άπω Ανατολής, θα κατακτήσουν το Παγκόσμιο Κύπελλο με 7/7 νίκες, έχοντας μαζί 13 γκολ, καθιστώντας την Βραζιλία αυτή υποψήφια για τον τίτλο της Κορυφαίας ομάδας όλων των εποχών.Ερώτημα μένει τι θα γινόταν το 1998, αν αγωνιζόταν μαζί και οι τέσσερις σταρ, ένα σενάριο που ζητήθηκε από τους φιλάθλους, αλλά ο κόουτς Ζαγκάλο είχε άλλη γνώμη.

2000’ς(+ 2011,2012): Οι ρυθμοί της δεκαετίας αυτής, καθώς και οι  πρωταγωνιστές της, όπως προαναφέρθηκε ήταν οι ίδιοι για τα πρώτα χρόνια της. Μέχρι και το έτος 2004. Ήταν η χρονιά όπου έλαβαν χώρα δύο μεγάλες εκπλήξεις. Στο Champions League, νικήτρια ήταν η Πόρτο, του Ζοζέ Μουρίνιο, ενώ στο Euro της Πορτογαλίας, πρωταθλήτρια αναδείχθηκε η Ελλάδα του Ρεχάγκελ. Οι 2 προπονητές ήταν οι πρωταγωνιστές των 2 ομάδων, καθώς χάρη στις αμυντικές τεχνικές τους κατόρθωσαν να αναδείξουν τις δυο ασήμαντες ομάδες που προπονούσαν.Η άμυνα πλέον ήταν το ζητούμενο ενώ το σύστημα που μέχρι σήμερα επικρατεί είναι το 4-2-3-1, ένα σύστμα χωρίς 2 καθαρόαιμους επιθετικούς. Λίγα λοιπόν και τα ντουέτα. Στην Ιταλία αρχικά, ο Ντελ Πιέρο, αποχαιρετίζοντας τον Πίπο, δεν άργησε να βρει τον αντικαταστάτη του στο πρόσωπο του Νταβίντ Τρεζεγκέ, που από το μουντιάλ του 1998 και τη συνεργασία του με τον Ανρί έδειξε πως ξέρει να συμπρωταγωνιστεί μαζί με έναν  σταρ. Ντελ Πιέρο-Τρεζεγκέ ήταν οι μόνιμοι σκόρερ της Γιούβε σε Champions League,Serie A αλλά και… SerieB.Ενδιαφέρον στατιστικό για τη διάρκειά τους είναι το γεγονός πως σκόραραν 40 γκολ τη σεζόν 2001-2002  και 6 χρόνια μετά, πέτυχαν μαζί 41 τέρματα, όντας οι 2 πρώτοι σκόρερ του πρωταθλήματος. Στην Ίντερ, ποτέ δεν κατόρθωσαν να δουν τους Βιέρι-Ρονάλντο μαζί αφού μετά τους αλλεπάλληλους τραυματισμούς τους, το 2002 έφτασε η στιγμή να παίξουν μαζί.Τότε όμως ο βραζιλιάνος αποφάσισε να πάει στη Ρεάλ συνθέτοντας ένα από τα πιο ελπιδοφόρα δίδυμα με τον Ραούλ.Ωστόσο, ποτέ τους δεν κατάφεραν να συνεργαστούν στην εντέλεια.Τα πρώτα 2 χρόνια έπαιξαν αρκετά καλά, χωρίς όμως κάποια υψλή διάκριση για την ομάδα τους . Έπειτα άρχισαν τα προβλήματα. Τραυματισμοί για τον Ρονάλντο, αγωνιστική κάμψη για τον Ραούλ, μέχρι να αναζωογονηθεί δίπλα στον Φαν Νίστελροϋ. Αυτοί που ξεχώρισαν όμως πραγματικά στην Ισπανία ως δίδυμο ήταν οι Λουίς Φαμπιάνο-Κανουτέ.Η Σεβίλλη στηρίχτηκε πάνω τους, αυτοί για 4 συνεχόμενα χρόνια βρίσκονταν στις πρώτες θέσεις των σκόρερ, ενώ ανάμεσα στις διακρίσεις τους είναι τα Κύπελλο Ισπανίας το 2007 και το 2010 και φυσικά τα συνεχόμενα Κύπελλα Ουέφα το 2006 και 2007.Στο Μεγάλο Νησί, δύο είναι τα δίδυμα που μπορούμε να πούμε πως διέπρεψαν. Το πρώτο ήταν οι Λάρσον-Σάτον, της Σέλτικ και το δεύτερο οι Ανρί-Μπεργκαμπ της Άρσεναλ.Οι επιθετικοί των 'Κελτών' φρόντισαν να οδηγούν για χρόνια την ομάδα τους στο πρωτάθλημα, ενώ το 2003 έφτασαν μια ανάσα από το κύπελλο Ουέφα, χάνοντας στην παράταση 3-2 από την Πόρτο του Μουρίνιο. Στην Άρσεναλ του Βενγκέρ, όλοι κινούνταν σε ρυθμούς Ανρί. Άξιος συμπαραστάτης του ο Ολλανδός, που όποτε δεν σκόραρε, φρόντιζε να τροφοδοτεί τον ‘Τιτί’ με εκπληκτικές ασίστ. Η Άρσεναλ πρωταγωνίστησε μετά από καιρό στην Αγγλία, το  2004 κατέκτησε το πρωτάθλημα αήττητη ενώ 2 χρόνια μετά, η Μπαρτσελόνα του Ροναλντίνιο(και ο Χάουγκε με την κόκκινη στον Λέμαν) τους στέρησε την χαρά του Champions League. Άξιοι αναφοράς αποτελούν για τη δεκαετία και οι άσημοι ως το 2009,χρονιά που έκαναν την έκπληξη κατακτώντας την Μπουντεσλίγκα,  Γκραφίτε-Τζέκο. Τη χρονιά αυτή , αποτέλεσαν τους 2 πρώτους σκόρερ του πρωταθλήματος με συνολικά 54 γκολ, ενώ είχαν και 21 ασίστ μαζί, οι περισσότερες  στοχεύοντας ο ένας τον άλλο. Καθώς η δεκαετία αυτή έφτανε στο τέλος της, η Μπαρτσελόνα και η εθνική Ισπανίας,εφαρμόζοντας το περιβόητο ‘τίκι-τάκα’ και φτάνοντας σε σημείο να αγωνίζονται με το σύστημα 4-6-0, έγραψαν τη δικιά τους ιστορία στην ιστορία του ποδοσφαίρου. Κατέκτησαν τα πάντα σε διάστημα 4 χρόνων. Έχουν όμως μια σημαντική διαφορά. Η ισπανική εθνική, παρά την αποστροφή προς τα φορ περιοχής,μια συνήθεια που της μεταδόθηκε από τους Μπλαουγκράνα, οφείλει πολλά στους Βίγια-Τόρες. Τα πρώτα δείγματα των δύο φουνταριστών υπήρξαν στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Γερμανίας, όπου σημείωσαν μαζί 6 γκολ σε 4αγώνες. Στη συνέχεια αποτέλεσαν τους οδηγούς για την κατάκτηση του Euro2008 ενώ μέχρι και σήμερα, αποτελούν βασικά κομμάτια της εθνικής, η οποία προσπαθεί να παίξει χωρίς κλασσικό φορ,αλλά σε πολλές περιπτώσεις τους χρειάστηκε. Μεγάλη αντίσταση ,σε εθνικό επίπεδο, στην ισπανική σχολή, προσπάθησαν να φέρουν οι Γερμανοί. Τα 'πάντσερ', διατηρώντας έναν σταθερό κορμό τα τελευταία χρόνια απείλησαν πολλές φορές την Ισπανία. Σε αυτό συνέβαλαν οι Κλόζε και Ποντόλσκι. Οι 2 επιθετικοί μοιάζουν να τα δίνουν όλα μόνο στην εθνική,καθώς με τους συλλόγους τους δεν έχουν εφάμιλλες παρουσίες, ενώ παράλληλα συνδυάζονται εκπληκτικά στους αγώνες του αντιπροσωπευτικού τους συγκροτήματος. Χάρη στα δικά τους πολλά γκολ, η εθνική Γερμανίας πραγματοποίησε μεγάλες πορείες, οι οποίες όμως ανακόπηκαν  από τους Ίβηρες.

Ελληνική Παρένθεση:  Το ελληνικό πρωτάθλημα ποτέ δε θεωρούνταν από τα πιο δυνατά. Ωστόσο υπήρχαν περίοδοι όπου πρωταγωνίστησαν ομάδες, έχοντας ηγέτες δύο επιθετικούς τους. Μερικοί από αυτούς, παρά τα λιγότερα ματς του ελληνικού πρωταθλήματος, κατόρθωσαν να ανταγωνιστούν τους ξένους συναδέλφους τους. Δύο είναι τα πιο χαρακτηριστικά, πρόσφατα παραδείγματα.Πρώτα οι Βαζέχα-Σαραβάκος του ΠΑΟ, τη σεζόν 90-91 και έπειτα οι Τσάρτας-Νικολαίδης, οι οποίοι με 33 γκολ μαζί, αριθμός εξωπραγματικός για τα ελληνικά δεδομένα, έχασαν το πρωτάθλημα με την ΑΕΚ σε ισοβαθμία με τον Ολυμπιακό το 2001, παρά τις γνωστές ενστάσεις από πλευράς Ένωσης.

  

  Κάπως έτσι λοιπόν φτάσαμε στην εποχή που η ταυτόχρονη χρησιμοποίηση 2 επιθετικών έγινε ‘αμάρτημα’ και παρακινδυνευμένη. Σχεδόν καμία ομάδα δεν προτιμά να ξεκινά με δύο επιθετικούς περιοχής. Μόνο ο Σερ Άλεξ διάλεξε να βάλει αυτό το στοίχημα με τον εαυτό του. Και προς το παρών μοιάζει να κερδίζει. Βρίσκεται στο +4 από τη Σίτυ έχοντας περάσει απόλες τις δύσκολες έδρες, πλην του Έμιρεϊτς, στην Ευρώπη έκανε γρήγορα το 4/4 και έγινε η πρώτη ομάδα που πέρασε στους 16 του Champions League, ενώ στο Λιγκ Καπ, αποκλείστηκε από την Τσέλσι με 5-4 στην παράταση, σε ένα ματς με πολλά σχόλια, χάνοντας έτσι την ευκαιρία να διεκδικήσει το Κουάρτμπλ(4 κερδισμένοι μεγάλοι τίτλοι σε μια σεζόν), . Ωστόσο η επάναληψη του Τρεμπλ συνεχίζει να είναι εφικτή.Μια επανάληψη που   θα αποτελεί παγκόσμιο ρεκόρ, καθώς ουδέποτε ομάδα στην υφήλιο δεν έχει κατακτήσει 2 Τρεμπλ.
   Όσο για τους Φαν Πέρσι-Ρούνεϊ; Ο Ολλανδός είναι δεύτερος σκόρερ με 12 γκολ στην Πρέμιερ με τον Άγγλο να είναι λίγο πιο κάτω με 7 τέρματα.Στην κατηγορία των ασίστ έχουμε το αντίθετο.7 μετρά ο Ρούνεϊ, και είναι κι αυτός δεύτερος στη λίστα, με τον Φαν Πέρσι να είναι ακριβώς μετά με 6 ασίστ.Αλλά και στο Champions League, στα τέσσερα πρώτα ματς όπου αγωνίστηκαν, έχουν 4 γκολ μαζί, με αξιοσημείωτο το ματς με την Κλουζ. Εκεί η Man U έκανε την ανατροπή με δύο γκολ του Φαν Πέρσι, προερχόμενα από ισάριθμες ασίστ του Ρούνεϊ.

Μένει λοιπόν να δούμε αν οι δυο τους επιβεβαιώσουν τις προσδοκίες τους Σερ Άλεξ και αμφισβητήσουν τις προβλέψεις των μπουκς, οι οποίοι ακόμα και τώρα, στην καλύτερη των περιπτώσεων, αξιώνουν τη Μάντσεστερ γύρω στο 15.00 για την κατάκτηση του Champions League. Ο σκόπελος της Ρεάλ είναι πολύ δύσκολος αλλά οι δυο τους θα κάνουν τα πάντα για να τον ξεπεράσουν.

Οι εμπροσθοφυλακή των Ρεντς του '99 σε αξεχαστες στιγμές της

Και οι...κληρονόμοι τους 13 χρόνια μετά.

\